Słowa kluczowe
słownictwo odziedziczone
językoznawstwo indoeuropejskie
Jak cytować
Abstrakt
Celem artykułu jest przedstawienie możliwej etymologii polskiego wyrazu pies jako kontynuacji praindoeuropejskiej formy na określenie ‛psa’. Większość dotychczas postulowanych hipotez dotyczących pochodzenia tego leksemu określa go jako innowację słowiańską zastępującą odziedziczony z praindoeuropejskiego wyraz. Zdaniem autora najnowsze modele indoeuropejskiego słowotwórstwa rzeczownikowego mogą jednak wskazywać na indoeuropejską proweniencję tego słowa, związaną z nazwą ‛psa’ oraz ‛bydła’.
Bibliografia
Arumaa, P. (1976). Urslavische Grammatik. Cz. II. Konsonantismus. Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag.
Balles, I. (1997). Griechisch ἄφ(ε)νος ‛Reichtum’. Historische Sprachforschung, 110, 215–232.
Bańkowski, A. (2000). Etymologiczny słownik języka polskiego. Warszawa: PWN.
Bezlaj, F. (1995). Etimološki slovar slovenskega jezika (t. 3, P-S). Ljubljana: Izdala Slovenska Akademija Znanosti in Umetnosti.
Boryś, W. (2005). Słownik etymologiczny języka polskiego. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Brückner, A. (1927). Słownik etymologiczny języka polskiego. Kraków: KSW.
Buck, C.D. (1949). A Dictionary of Selected Synonyms in the Principal Indo-European Languages. Chicago: University of Chicago Press.
Derksen, R. (2008). Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon. Leiden–Boston: Brill.
Długosz-Kurczabowa, K. (2008). Wielki słownik etymologiczno-historyczny języka polskiego. Warszawa: PWN
Gąsiorowski, P. (2006). The etymology of Old English docga. Indogermanische Forschungen, 111, 275–284. DOI: doi.org/10.15159783110186505.275
Hamp, E. (1980). IE. *( ) k’uon ‛dog’. Indogermanische Forschungen, em>85, 35–42. DOI: doi.org/10.1515/9783110243277.35
Hoffmann, K. (1955). Ein grundsprachliches Possessivsuffix. Münchener Studien zur Sprachwissenschaft, 6, 35–40.
Höfler, S. (2015). Denominale Sekundärderivation im Indogermanischen: Eine Ochsentour. Münchener Studien zur Sprachwissenschaft, 69(2), 219–243.
Králik, L. (2015). Stručný etymologický slovník slovenčiny. Bratislava: Veda.
Kroonen, G. (2013). Etymological Dictionary of Proto-Germanic. Leiden-Boston: Brill
Machek, V. (1957). Etymologický slovník jazyka českého. Praha: Nakladatelství C̆ eskoslovenské akademie věd.
Mańczak, W. (2017). Polski słownik etymologiczny. Kraków: PAU.
Nussbaum, A. (1986). Head and Horn in Indo-European. Berlin–New York: Mouton–De Gruyter.
Onions, C.T. (red.). (1966). The Oxford Dictionary of English Etymology. Oxford: Clarendon Press.
Osthoff, H. (1901). Etymologische Parerga. Leipzig: Verlag von Sb. Hirzel.
Rejzek, J. (2015). Český etymologický slovník. Praha: Leda.
Schindler, J. (1984). Einiges über indogermanische o-Stämme. [Nieopublikowany handout z wystąpienia w Wiedniu 04.12.1984].
Skok, P. (1973). Etimologijski rječnik hrvatskoga ili sprpskoga jezika. Zagreb: Jugoslavenska Akademija Znanosti i Umjetnosti.
Smoczyński, W. (2007). Słownik etymologiczny języka litewskiego. Wilno: Wydawnictwo Uniwersytetu Wileńskiego.
de Vaan, M. (2008). Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden–Boston: Brill.
Vasmer, M. (1955). Russisches etymologisches Wörterbuch. Bd. II. Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag.
van Windekens, A. J. (1975). Les termes “chien” et “cheval” en indo-européen.Indogermanische Forschungen, 80, 62–65. DOI: doi.org/10.1515/9783110243222.62
Źródła internetowe
Snoj, M. (2016). Slovenski etimološki slovar. www.fran.si (dostęp: 30.07.2021).
Smoczyński, W. (2021). Słownik etymologiczny języka litewskiego. https://rromanes.org/pub/alii/Smoczyński W. Słownik etymologiczny języka litewskiego.pdf (dostęp: 1.05.2021).